با توجه به اهمیت تعیین فشار شریان ریوی در اداره بالینی، تعیین پیش آگهی و تصمیم گیری برای اعمال جراحی در بیماریهای مادرزادی قلب و همچنین نقش اکو- داپلر بعنوان روشی قابل اعتماد در تعیین فشار شریان ریوی، این پژوهش به مقایسه حساسیت و ویژگی دو روش اکو- داپلر نارسایی تری کوسپید(TR)  و داپلر شریان ریوی(Accleration Time)  می پردازد مطالعه بر روی 40 بیمار که نیاز به کاتتریسم راست قلبی داشتند صورت گرفت. قبل از انجام کاتتریسم ارزیابی اکو- داپلر انجام شد و در بیماران باTR قابل اندازه گیری.ACT شریان ریوی نیز اندازه گیری شد و سپس فشار شریان ریوی با هر دو روش محاسبه گردید. در روشTR جهت تخمین پرفشاری خفیف تا متوسط شریان ریوی حساسیت 88% و ویژگی 86% و در تخمین پرفشاری شدید شریان ریوی حساسیت 100% و ویژگی 90% و در تخمین پرفشاری شرین ریوی به طور کلی حساسیت 91% و ویژگی 83% تعیین گردید اما در روشACT  حساسیت 81% و ویژگی 85% در تخمین پرفشاری خفیف تا متوسط شریان ریوی و حساسیت 100% و ویژگی 93% در تخمین پرفشاری شدید و حساسیت 79% و ویژگی 71% در تخمین پرفشاری شریان ریوی به طور کلی تعیین گردید.در آزمون اختلاف نسبتها اختلاف معنی داری بین دو روش مذکور در تخمین پرفشاری شریان ریوی وجود نداشت لذا با توجه به نتایج این پژوهش می توان در مواردی که اندازه گیریTR  مقدور نباشد از روشACT  بعنوان روش جایگزین استفاده نمود.

وجود صدای اضافی در قلب، خصوصا در کودکان و نوجوانان، برای والدین نگران کننده می باشد و تجسس در پیدایش علت آن امری عادی و ضروری به نظر می رسد. اصولا صدای اضافی قلب در سنین دبستان و راهنمایی، معمولا یا به عنوان بیماری مادرزادی قلب و یا از عوارض تب حاد رماتیسمی در نظر گرفته می شود. وفور سوفل های کم اهمیت در سنین دبستان و معافیت ورزشی در این سنین اهمیت بررسی علل آن را مشخص می نماید. بنابراین، تعیین موارد سوفل های عضوی از سوفل های عملی قلب در این سنین مورد نظر این مطالعه می باشد.تعداد 191 مورد بیمار ارجاعی به مرکز پزشکی خورشید به مدت 2 سال تحت بررسی با اکوداپلر قرار گرفتند که در 159 مورد علت سوفل کناره چپ قلب نارسایی تریکوسپید و نارسایی دریچه پولمونر بوده که یک یافته طبیعی است. در بقیه موارد علت سوفل، ASD، VSD، PDA، PS و AS بوده که احتیاج به پی گیری و درمان به موقع دارد لذا به نظر می رسد که در سنین ابتدایی و راهنمایی، در بسیاری از موارد، سوفلها منشا ارگانیک نداشته و صرفا با اطمینان دادن به والدین می توان از نگرانی آنها کاست و بیمار را از محدودیت فعالیت و حرکات ورزشی نجات داد.

زمینه و هدف: تنگی ایزوله دریچه شریان ریوی 10-8% از نقایص مادرزادی قلب را تشکیل می دهد. این مطالعه برای بررسی نتایج بالن والولوپلاستی پولمونر در کودکان انجام شده است.روش بررسی: 78 بیمار تحت بالن والولوپلاستی قرار گرفتند. در پی گیری طی فواصل یک روزه، یک، سه و شش ماهه و یک ساله گرادیان سطح دریچه از طریق اکوکاردیوگرافی اندازه گیری شد. بیماران به دو دسته بدون تنگی ناحیه انفاندیبول و با تنگی ناحیه تقسیم شدند. گروه با تنگی ناحیه انفاندیبول نیز به دو دسته دریافت کننده ایندرال و بدون ایندرال تقسیم بندی شدند.یافته ها: از 78 بیمار، 35 مورد (44.9%) مونث و 43 مورد (59.1%) مذکر بودند. وزن بیماران در محدوده 16.18±8.8 کیلوگرم و سن بیماران 4.29±3.5 سال بود. گروه بدون تنگی انفاندیبولار 33 مورد (43%) و با تنگی انفاندیبولار 45 مورد (57%) این دو گروه از نظر سن، جنس، وزن، نوع بالن استفاده شده و نسبت سطح بالن به سطح بدن و شدت نارسایی دریچه ریوی (PR) با هم اختلاف معنی داری نداشتند. از میان 45 بیمار با تنگی انفاندیبول 27 بیمار (60%) به مدت شش ماه تحت دریافت ایندرال قرار گرفتند و 18 بیمار (40%) ایندرال نگرفتند. در این دو گروه هم بعد از بالن گرادیان به صورت معنی داری افت کرد (P<0.0001). در گروه دریافت کننده ایندرال سیر نزولی دایمی و شدیدتر بود. نسبت سطح بالن به سطح بدن با شدت PR متوسط و شدید رابطه معنی داری داشت (0.015=P).نتیجه گیری: بالن والولوپلاستی روش درمانی موثر برای تنگی پولمونر است. گرادیان باقی مانده در ناحیه انفاندیبول متعاقب بالن والولوپلاستی پولمونر به مرور زمان کاهش پیدا می کند. تجویز ایندرال به تسریع این روند کمک می کند.

زمینه و هدف: تترالوژی فالوت شایع ترین آنومالی سیانوتیک مادرزادی قلبی است. پیشرفت های اخیر در شناسایی و درمان این بیماران سبب شده است که تعداد زیادی از این بیماران به سنین بلوغ برسند. عملکرد سیستولی و دیاستولی هر دو بطن در تعدادی از بیماران حتی در صورت عمل جراحی ترمیمی کامل بیماران تترالوژی فالوت با پچ ترانس آنولار مختل می گردد. هدف این مطالعه بررسی عملکرد مرکب و همزمان دیاستولی و سیستولی هر دو بطن با استفاده اندکس نمایه قلبی به روش داپلر اکوکاردیوگرافی یا Tei Index است. که مرکب از زمانهای ایزوولومیک دیاستولی و زمان جهش بطنی است و یک نمایه از عملکرد کلی بطنی است که به روش داپلر اکوکاردیوگرافی محاسبه می شود.روش بررسی: جمعیت مورد مطالعه 68 بیمار (36 نفر مذکر و 32 نفر مونث) با متوسط سنی 4±7.5 سال است که سابقه قبلی ترمیم جراحی تترالوژی فالوت با پچ ترانس آنولار دارند. این بیماران به طور تصادفی انتخاب و به روش داپلر اکوکاردیوگرافی بررسی شدند.یافته ها: 57 بیمار یعنی 84% بیماران مبتلا به نارسایی خفیف و متوسط دریچه ریوی و 11 بیمار یعنی 16% بیماران مبتلا به نارسایی شدید دریچه ریوی بودند. اندکس نمایه بطنی در بطن راست به طور مشخصی در بیماران با نارسایی شدید ریوی (0.18±0.54) در مقایسه با بیماران با نارسایی خفیف و متوسط (0.11±0.24) افزایش یافته است. با (P<0.01) اندکس نمایه بطن چپ نیز در بیماران با نارسایی شدید دریچه ریوی (0.22±0.46) در مقایسه با بیماران با نارسایی خفیف تا متوسط دریچه ریوی افزایش یافته است. (0.14±0.31 با P<0.05).نتیجه گیری: نارسایی دریچه ریوی یک عارضه شایع و جدی پس از ترمیم تترالوژی فالوت با پچ ترانس آنولار است.

کیست هیداتید قلب یک بیماری نادر است که در بعضی نواحی، به ویژه در جمعیت روستایی و یا کشورهای صادر کننده گوسفند، اندمیک محسوب می شود.پذیرفته شده ترین تئوری در مورد راه های گرفتاری قلب در کیست هیداتید، آلودگی قلب به عامل بیماری از طریق عروق کرونر می باشد.در اینجا وضعیت بیماری مورد بررسی قرار می گیرد که کیست هیداتید بطور اولیه در اطراف دریچه ریوی شروع شده و به شریان ریوی چپ و راست گسترش یافته و متعاقب آن به هر دو ریه متاستاز داده بود. از این لحاظ روند نادری در گسترش بیماری در این بیمار مشاهده شد که می توان آن را بعنوان انتشار معکوس کیست هیداتید شناخت (ازقلب به ریه ها).محل آغاز گرفتاری و انتشار آن این پرسش را به ذهن متبادر می سازد که آیا E.Granulosus می تواند مستقیما به دریچه ریوی و شریان اصلی ریوی چسبیده و در مقابل جریان خون مقاومت کرده و کیست مادر را در همان محل تشکیل دهد؟

یکی از رایج ترین اقدامات درمانی در بیماران مبتلا به آترزی شریان ریوی عمل شنت می باشد. با توجه به اختلاف نظر محققین در مورد اثرات شنت در رشد شاخه های شریان ریوی، این مطالعه به منظور بررسی نتایج اثرات شنت در افزایش شاخص های شریان ریوی در بیماران مبتلا به آترزی شریان ریوی همراه با نقص دیواره بین بطنی انجام شده است. برای انجام این مطالعه 19 بیمار با آترزی شریان ریوی همراه با نقص دیواره بین بطنی که تحت عمل جراحی شنت قرار گرفته و قبل و بعد از شنت آنژیوگرافی شده بودند، انتخاب شدند. یافته های مربوط به شاخص های شریان ریوی قبل و بعد از شنت و در گروه های مختلف از نظر قطر شنت و مدت زمان پیگیری توسط آزمون های ویلکوکسون و کروسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. P<0.05 معنی در نظر گرفته شد. میانگین سنی بیماران در موقع عمل جراحی 3.6 ±5 سال بود. در 10 بیمار (53%) شنت گورتکس چپ، در 8 مورد (42.2%) شنت راست و در یک مورد (5.3%) شنت مرکزی انجام شده بود. میانگین شاخص ناکاتا از 310.48 به 351.33 میلی متر مربع (p=0.08) و میانگین شاخص مک گان از 1.45 به  (p=0.23) 1.56افزایش یافت. شاخص مک گان در شنت راست و به خصوص در سال های اول بعد از عمل شنت افزایش معنی دار داشت (p=0.01). شاخص های شریان ریوی در شنت های با قطر متفاوت تغییر معنی داری پیدا نکردند. تنگی شدید در محل شنت تنها در یک مورد مشاهده شد. با توجه به این مشاهدات می توان گفت که عمل شنت اقدام جراحی تسکینی مناسبی در بیماران مبتلا به آترزی شریان ریوی می باشد که گرچه در بیماران بالای 2 سال تغییرات معنی داری در افزایش شاخص های شریان ریوی ایجاد نمی نماید ولی کیفیت زندگی بیمار را بهبود می بخشد و ممکن است با رشد نسبی شاخه های شریان ریوی بیمار را آماده ترمیم کامل جراحی در سال های بعد بنماید. در ضمن عوارض مهم شنت در مواردی که عمل جراحی بعد از 2 سالگی انجام شده باشد، کمتر دیده می شود.

مقدمه: روش درمان ایده آل درنارسایی قلب راست ناشی از بالا بودن فشارخون شریان ریوی که به علت آریتمی بطنی عارضه دار ایجاد شده باشد، هنوز مشخص نشده است. هرچند، چندین گزارش موردی در مورد بیماران آماده پیوند قلب که از قلب مصنوعی چپ یا قلب مصنوعی دو بطنی به عنوان پل پیوند استفاده شده، در ژورنالها چاپ شده است؛ اما هنوز گزارشی در مورد استفاده از پمپ سانتریفوژی برای درمان نارسایی قلب راست همراه با آریتمی بطنی چاپ نشده است.معرفی مورد: بیمار زنی 51 ساله از نواحی روستایی کردستان بود که به علت تنگی شدید دریچه میترال و وجود لخته در دهلیز چپ، جهت تعویض دریچه و تخلیه لخته به این مرکز ارجاع شده بود. بعد از تعویض دریچه میترال و تخلیه لخته دهلیز چپ به علت بالا بودن فشار شریان ریوی(110 mmHg)  بیمار با وجود کاربرد داروهای اینوتروپ با حداکثر دوز، از دستگاه گردش خون برون پیگیری جدا نشد و به این علت با تعبیه بالون پمپ، بیمار به بخش مراقبت های ویژه انتقال یافت. در بخش مراقبت های ویژه به علت کاهش شدید فشارخون و تاکی کاردی و فیبریلاسیون بطنی مقاوم به درمان، بطور مکرر کاردیوورژن گردید و سرانجام تصمیم به تعبیه پمپ سانتریفوژی برای حمایت از بطن راست نارسا گرفته شد. بعد از 2 روز بیمار از قلب مصنوعی مذکور جدا شد و 7 روز بعد بالون پمپ خارج گردید و با وجود نارسایی تنفسی و تراکئوستومی بیمار کاملا بهبود یافت و مرخص شد.نتیجه گیری: هر چند نارسایی قلب راست ناشی از فشارخون شدید شریان ریوی یک عارضه شوم بعد از عمل جراحی قلب باز است؛ اما در این بیمار استفاده توام از بالون پمپ و بیوپمپ برای نارسایی قلب راست باعث بهبودی بیمار شد.

زمینه و هدف: فشار شریان ریه در 1951 اولین بار با فشار شریان ریوی اولیه معرفی شد. مطالعات متعددی روی پایه ژنتیک آن و ارتباط فامیلی آن بحث کرده اند و با توجه به اهمیت آن ما نیز در این مطالعه به بررسی شیوع فشار شریان ریه در فامیل درجه یک افراد مبتلا پرداختیم. روش کار: طی این پژوهش، 51 نفر از اعضای درجه اول شامل پدر، مادر، برادر، خواهر و فرزند بیماران مبتلا به فشار خون ریوی اولیه وارد مطالعه شدند. اکوکاردیوگرافی و تست ورزش انجام شد و نتایج فشارریه قبل و بعد از تست ورزش مقایسه شد. یافته ها: این مطالعه پیرامون 27 نفر از شرکت کنندگان که 17 نفر خانم و 10 نفر مرد در سه گروه صورت گرفت. طی مطالعه ما بر اساس پارامترهای PAP قبل از تست ورزش 22 نفر (81/5%) از افراد شرکت کننده نرمال و 5 نفر (18/5%) در گروه حدواسط قرار داشتند. بعد از انجام تست ورزش 15 (55/5%) در گروه نرمال، 9 نفر (33/3%) در گروه حد واسط و 3 نفر (11/1%) مبتلا به فشار خون ریوی بودند. نتیجه گیری: پیشنهاد می شود که افراد خانواده بیماران مبتلا به هایپرتنشن ریوی جز گروه با ریسک بالا برای این بیماری تلقی شده و نیاز به ارزیابی و غربال گری از نظر ابتلا به هایپرتنشن ریوی دارند.

آنوریسم شریان ریوی عارضه ای از تنگی دریچه پولمونر است که در موارد خاص ممکن است با توده های مدیاستینال یا ریوی اشتباه شود و در موارد شدید، بیمار را در معرض پارگی آنوریسم و تهدید حیات قرار دهد. در این مقاله یک مورد آنوریسم شریان ریوی در یک مرد 40 ساله که با سرفه خشک، خشونت صدا و تنگی نفس فعالیتی مراجعه نموده بود، گزارش شده است. بررسی های تکمیلی توسط رادیوگرافی قفسه صدری، اکوکاردیوگرافی، سی تی اسکن و کاتتریسم و آنژیوگرافی وجود آنوریسم کاملا بزرگ تنه اصلی شریان ریوی و شاخه چپ شریان ریوی ثانوی به تنگی دریچه پولمونر را تایید نمود و بیمار متعاقبا تحت عمل جراحی اصلاحی تنگی دریچه و آنوریسم شریان ریوی قرار گرفت. تا یک سال بعد از عمل، پیگیری صورت گرفت و بیمار کاملا بهبود یافته بود.

زمینه و هدف: درد قفسه سینه یکی از عوارض نارسایی دریچه تریکوسپید می باشد. پروپرانولول دارویی از دسته بتابلاکرهای غیرانتخابی عمدتاً برای درمان فشارخون، نامنظمی تپش قلب، تسکین درد قلبی و سردردهای میگرنی تجویز می شود. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر پروپرانولول خوراکی بر درد قفسه ی سینه بچه ها با برگشت خون از دریچه ی تریکوسپید بود. روش بررسی: در کارآزمایی حاضر، 38 کودک 5-16 سال با علامت درد قفسه ی سینه ناشی از نارسایی متوسط و شدید دریچه ی تریکوسپید بارد سایر علل درد قفسه ی سینه به طور تصادفی در دو گروه شاهد و مورد قرار گرفتند. گروه مورد توسط پروپرانولول 10 میلی گرم روزانه تحت درمان قرار گرفتند. قبل و سه ماه پس از مداخله، اکوکاردیوگرافی جهت ارزیابی شدت نارسایی دریچه ی تریکوسپید، برون ده قلبی، گرادیان فشار سیستول و دیاستول و فشار شریان ریوی صورت گرفت. علاوه بر این بیماران از لحاظ مدت و تعداد دفعات درد قفسه ی سینه مورد پرسش قرار گرفتند. یافته ها: فراوانی و درصد جنیست، محل سکونت، بیماری قلبی همراه و شدت درد تفاوت معنی داری در دو گروه نداشت. قبل از مداخله میانگین فشار شریان ریوی، میزان بازگشت خون از دریچه تریکوسپید و کسر جهشی در دو گروه مداخله و شاهد تفاوت معنی داری نداشت. برگشت خون از دریچه تریکوسپید ارتباط معنی دار و مثبتی با فشار شریان ریوی داشت (001/0p< و 755/0r=). میزان پاسخ به درمان در گروه مداخله 12 (2/63 %) و گروه شاهد 4 (1/21 %) بود که از نظر آماری تفاوت معنی داری داشتند. نتیجه گیری: داروی پروپرانولول سبب کاهش قابل ملاحظه درد قفسه ی سینه در کودکان مبتلا به نارسایی دریچه تریکوسپید می گردد.